Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Νήσος Ευταλία, 2005


Σεμνός, αθόρυβος, αλλά ποιητής με όλη τη σημασία της λέξης, ο Δημήτρης Παλάζης, μας δίνει με τη φανταστική ονομασία της «Ευταλίας» ένα πραγματικά έξοχο ποιητικό «νησί». Έναν αληθινό παράδεισο ιδεών, όπου με άμεσο τρόπο συντελείται ένα μοντέρνο πεδίο γραφής.
Κάπου λέει ο ίδιος : «Έχω συντροφιά/ τα φύλλα που γδύνεται/ και με χτυπούν στο πρόσωπο/ Το άγγιγμα στο στόμα σου/ για να σκορπίζει τους διαβάτες». Οι σωστές λέξεις που οικοδομούν ένα στέρεο νόημα. Η ακριβολογία που γίνεται αόρατη γραφή. Ένας ποιητής οδοιπορεί με αποσκευές τη γνησιότητα της έκφρασης, τη λυγερότητα της φράσης και κυρίως την τέλεια περιληπτική αξία μιας αληθινής ποίησης. «Η ομορφότερη
σφραγίδα είναι το χέρι σου/ που κλείνει το στόμα μου/ είναι τα μάτια σου/ που κλείνουν το μυαλό μου/ που σχεδιάζουν αργά/ την φορτωμένη μου καρδιά/ με τόσους κύκλους. Αυτούς, λοιπόν, τους «κύκλους» θα ελέγξει ο ποιητής και θα βρει μόνος του τη σωστή λύση, που δεν είναι άλλη από το ιερό βωμό της ποίησης.

ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ
«ΝΕΑ ΣΚΕΨΗ», περίοδος Β', χρόνος 1(43), Σεπτ 2005, τεύχος 10 (482)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου